اجازه بدهید برای یکبار هم که شده ،بانوان، سکسیسم باشند و فرصتی بیابند. تا به جهان ثابت کنند که چقدر انسانهایی بی نظیر ،کامل، قدرتمند ،صبور و در نهایت اعلام میکنم که زن یک خالق و آفریننده و در یک کلام رقیب آفریدگار (خداوند) است .
البته با این تفاوت که طبق نوشته های کتب آسمانی ؛ خداوند موجودات را بدون هیچ درد و رنجی آفرید ،یعنی برای خلق بشر هیچ دردی را متحمل نشد ، در حالیکه وقتی یک زن متوجه وجود یک موجود زنده در بطن خود میشود ؛ درد و رنج را با آغوش باز میپذیرد و از همان لحظات اول مخلوقش را، تمام زندگی خویش میداند ، از خود واز وجودش برای او مایه میگذارد .از خویشتن خویش میگذرد و دنیایش را برای موجودی که هنوز شکل کمال نگرفته ، فدا میکند . و 9 ماه را به عشق روبرو شدن با او ، با آن همه مشقت و درد تحمل میکند و زمانش که رسید ،به قدری شادی وصف ناپذیری در وجودش جریان دارد که درد عظیم زایمان را فراموش کرده و صرفا به لحظاتی می اندیشد که قرار است در کنار موجودی به نام فرزند ، سپری کند و این تازه ، شروع ماجراست .
میدانم که با ارائه دادن این مقاله ،موج عظیمی از انتقادها را بسوی خود فرا میخوانم ، اما شهامت این را دارم که مسئولیت کلامی که از فکرم عبور کرده و به رشته تحریر درآمده را به طور کامل ،به عهده بگیرم.
با قاطعیت برای تمام صفاتی که برای بانوان ،مطرح کرده ام ، دلایلی محکم و قانع کننده ای دارم زیرا خود به عنوان یک زن (مادر) که هفت سال از بهترین لحظات عمرش را در غربت و بلاتکلیفی بسر برده و شاهد ماجراهایی بوده و هستم _در مورد مادران تنها_ مادران و فرزندانی که چه رنجهایی کشیده اند و چه دردهایی که دیده اند و اگر بخواهم تمامی آنچه را که تحقیق و تجربه کرده ام را ،بیان کنم ؛به بزرگترین کتاب و تلخترین رمان دنیا تبدیل خواهد شد. اما با قاطعیت اعلام میکنم وقتی به کتابی بدل شود ، علی رغم حجم و سنگینی کتاب ، برای خواننده بسیار شیرین ،آموزنده و پراز هیجان خواهد بود در ضمن آشکار کننده بسیاری از جنایات بشر بر علیه بشر در کل جهان و تاریخ میشود.
گاها در بین افراد جامعه به واژه هایی که در مورد این جنس زیبا و لطیف برخورد میکنم مانند ناقص العقل یا پوست کلفت ، در این هنگام عکس العمل من اینست که لبخندی بر لب مینشانم و با اعتماد به نفس کامل به آن موجودات ضعیف که کاری جز قضاوت کردن زنان بلد نیستند ،پیشنهاد میکنم که بخاطر این بیماری خطرناک (عقده حقارت یا خود کوچک پنداری) حتما به یک تراپیست (روانشناس) مراجعه کنند و باشهامت تمام این نقصان را بپذیرند تا بتوانند با درمان این بیماری ،شجاعت این را پیدا کنند که در کنار بانوان گرامی ؛با آرامش ظاهر شوندو از استرسی که در درونشان نهادینه شده ؛رها شوند. به امید رسیدن هر چه زودتر آن روز زیبا و تاریخی . ………..
بانوان عزیز پایدار و برقرار باشید
نویسنده : پریسا قاسمی